Απο το blog
Η ΒΔΕΛΑ
Μερικά αποσπάσματα από το κείμενο "Ένα μάθημα που πεθαίνει"
Το βιβλίο που διδάσκεται είναι μια έκδοση του 1997 από το Ευγενίδειο Ίδρυμα που είναι μετάφραση ενός Αμερικάνικου βιβλίου του 1991, που σημαίνει ότι γράφτηκε κάπου στη διετία 1989-1990. Και κάνουμε μάθημα για τη τεχνολογία του τηλεφώνου, της τηλεόρασης, του βίντεο, ...του γραμμόφωνου, του ραδιοφώνου. Αυτά που τους λέω είναι αρχαία ιστορία για τους μαθητές που ήταν αγέννητοι όταν γράφτηκε το βιβλίο.Και γελάνε όταν τους δείχνω το "τηλέφωνο με δίσκο". Και καλά θα μου πείτε καλό είναι να μαθαίνουν από που ξεκίνησαν τα πράγματα...
..Είναι καλή φάση πάντως. Και εγώ - όπως και άλλοι συνάδελφοι - πρέπει να κρατήσουμε ένα επίπεδο και να κάνουμε μάθημα. Και πως μπορώ να αδικήσω ένα συνάδελφο σε δημόσιο σχολείο, που - όπως μου είπε μαθήτρια που ήρθε στο δικό μας σχολείο - συζητάνε μέσα στη τάξη. Και μάλιστα της έκανε εντύπωση η επιμονή μου να κάνουμε μάθημα. Έτσι λοιπόν πήρα τη μεγάλη απόφαση και θα κάνω αυτό που δεν μπορεί να κάνει το υπουργείο παιδείας : θα εκσυγχρονίσω το μάθημα. (Μα ποιος είσαι τέλος πάντων ). Να εξηγήσω λοιπόν.
Από το δίωρο μία ώρα θα γίνεται strictly by the book (αρχαία ιστορία... αρχαία ιστορία τι να κάνουμε) ώστε "να γίνει το μάθημα" και να καλυφθεί η ύλη. Ταυτόχρονα θα βγούν ερωτήσεις οι οποίες θα φτιάξουν ένα ερωτηματολόγιο, από το οποίο θα εξεταστούν στο τέλος. Η άλλη ώρα όμως θα είναι : δημιουργία site, με καταχωρήσεις δικές τους σε τεχνολογικά θέματα κυρίως. Θα τα ανεβάσουν στο διαδίκτυο και ταυτόχρονα θα παρατηρήσουν όλη τη διαδικασία να γίνεται γιατι θα φτιαχτούν όλα μέσα στη τάξη. Θα φτιάξουμε ειδικούς λογαριασμούς αλληλογραφίας, θα αποκτήσουν δικους τους κωδικούς. Θα μάθουν την επεξεργασία εικόνας, να ασκούν κριτική μέσα από τα σχόλια, αλλά και να δέχονται κριτική. Θα μάθουν να γράφουν σωστά και να εκφράζονται με πλήρεις λέξεις. Αυτά για φέτος. Για του χρόνου, αν δεν το καταργήσουν, θα φτιάξουμε ταινία και θα ανεβάσουμε ραδιοφωνικό σταθμό στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ. Όλα αυτά θα γίνουν κυρίως επειδή ο γενικός διευθυντής είναι "του συναφιού" και ασχολείται με τις νέες τεχνολογιες, καταλάβαίνει και τις προωθεί.
Όλη αυτή η ιστορία ξεκίνησε να με απασχολεί από πέρυσι που σε μια αντίστοιχη φάση με τους περυσινούς μαθητές της Τεχνολογικής, προσπαθούσα να επιχειρηματολογήσω υπέρ του μαθήματος και έλεγα...
- Δεν το παίρνετε χαμπάρι, ότι ο κόσμος αλλάζει, και αυτός που γνωρίζει να "χειρίζεται" την επικοινωνία θα είναι ο κερδισμένος του μέλλοντος;
- Δεν καταλάβατε κύριε... ο κόσμος άλλαξε ! Μου απάντησε ο Βασίλης. Και όντως είχε δίκιο. Μπορεί εκείνη τη στιγμή να προσπάθησα να κρατήσω τα προσχήματα - όσον αφορά τα επιχειρήματα - αλλά είχε δίκιο.
Ωραία!!! Και τώρα τι κάνουμε; Γινόμαστε απολίθωμα καθηγητή...αναπαράγοντας μοντέλα που ξεκίνησαν να διαμορφώνονται πριν 300-400 χρόνια (Μεσαιωνα το λέγανε). Μένουμε στο δήθεν και χάνουμε την ουσία; Μεγάλο πρόβλημα. Γιατί η ευθύνη στη διδασκαλία ειναι μεγάλη. Όταν δε διδάσκεις μάθημα που εξετάζεται πανελλαδικά γίνεται τεράστια. Δεν μπορεις να κάνεις εκπτώσεις σε κανένα επίπεδο. Όμως το συγκεκριμένο μάθημα από τη μια μεριά θα γίνει, και από την άλλη αρχίζει και τελειώνει στη Β' λυκείου. Δεν έχει προεκτάσεις ούτε αποτελεί προαπαιτούμενη γνώση για κάποιο άλλο. Άρα δίνει μια σχετική ευελιξία.
......Η παιδεία έχει γίνει παιγνίδι στα χέρια κάποιων. Οι εξελιξεις είναι τόσο γρήγορες που οι εξαγγελίες για τις νέες τεχνολογίες είναι παρελθόν ήδη όταν πραγματοποιούνται. Αυτό να τα λάβουν υπόψη τους αυτοί που διαχειρίζονται όλα αυτά τα θέματα. Αλλά και όλοι εμείς που είμαστε στη πρώτη γραμμή της εκπαιδευσης.
Και για να το καταλάβουμε καλύτερα δείτε και αυτό το βιντεάκι.
Περιγράψτε σε 5 σειρές δική σας άποψη σχετικά με την ταχύτητα των τεχνολογικών εξελίξεων και τον τρόπο με τον οποίο πιστεύετε πως πρέπει να προσαρμοστεί το εκπαιδευτικό μας σύστημα σ' αυτές τις αλλαγές!!!
